Tokyo

23 Mei

Bij het schrijven van dit weblog krijg ik geregeld enthousiaste reacties. Ook vragen of Japan niet een steriel land is en we wel contact krijgen met de plaatselijke bevolking.
Japan lijkt mij voor onze begrippen een beetje doorgeslagen met hygiëne.
Japanners zijn erg op zichzelf en houden emotioneel afstand; maar reageren spontaan op vragen om informatie en doen erg hun best of maken je attent als wat je laat vallen of vergeet.

Op roltrappen zag ik weer veel (hand)tassen met open ritsen.

Vandaag starten we met bewolking; eerst is de top van berg Fuji voorzien van een wolkenmuts, later is hij helemaal aan het zicht onttrokken.
Voor ons vertrek gaat Tom nog een T-shirt scoren als herinnering.

We rijden een uur met hetzelfde boemeltje naar Oiké. Gestaag luisteren we naar het geluid: dodeskadén, dodeskadén, dodeskadén: de equivalent van kedeng kedeng, kedeng kedeng. Die Japanse variant is de titel van een film van regisseur Kurasawa over een jongetje dat op straat treintje speelt.
De trein rijdt vlak langs de huizen, zo krijg je er een goede kijk op. Er is overal tuinbouw, kassen en rijstvelden; rond Kawaguchi alleen gevuld met water zonder plantjes. Elders groeit de rijst al.

Het is een druilerige dag, maar we zitten in de trein naar Tokyo. We droppen de koffers in een kluis op een station en wachten in het Shinjuku park tot we kunnen inloggen.
Het appartement ligt aan een drukke straat, met daarboven nog een snelweg en daarboven kruist nog een spoorweg; er klinken stemmen, muziek, geluiden uit een gokhal, kortom we zitten in Tokyo Akihabara. Wel een buurtje met kleine straatjes, winkeltjes, een echte kleermaker, veel eettentjes. FF wennen aan de tegenstelling van gisteren.
Bij één eettentje zitten locals, dus dan is het meestal wel goed. Hier moesten we tevoren geld in apparaat stoppen en op knoppen met plaatjes van gerechten drukken. De bonnetjes die eruit kwamen lever je in en je wordt bediend (medium gebakken bief reepjes, gefermenteerde koolstukjes, rijst en salade + frisdrank (€ 16 voor 2 personen).
In deze eetgelegenheid klonk popmuziek; tot nu toe hebben we bijna overal jazz gehoord en één keer geen muziek (een traditioneel restaurantje).

Morgen en overmorgen Tokyo bekijken en daarna 4 dagen in natuurlijker omgeving (Nikko).